10/11/2013 02:00:00 PM Edit This 1 Comment »
രക്ഷപ്പെട്ടുള്ള ഒരു യാത്രയുടെ തുടക്കത്തോടെയാണ്‌ സിസ്റ്റര്‍ ജെസ്മിയുടെ 'ആമേന്‍' (ഒരു കന്യാസ്ത്രീയുടെ ആത്മകഥ) ആരഭിക്കുന്നത്. ഒരു നോവലിന്റെ മാതൃകയില്‍, ഈ യാത്രയില്‍ ഓര്‍ത്തെടുക്കുന്ന പൂര്‍വ്വകാല അനുഭവങ്ങളുടെ പങ്കുവെക്കല്‍ ഒട്ടും വിരസമല്ലാത്ത ഒരൊറ്റയിരുപ്പ് വായന സാദ്ധ്യമാക്കുന്നുണ്ട്. ഇത്തരം നാടകീയമായ കഥാകഥനരീതി ആത്മകഥയില്‍ അകാമോ ?. സഭയോട് നാടറിഞുള്ള, അറിയിച്ചുള്ള വിടപറയലിനുശേഷം തന്നെയാണ് സിസ്റ്റര്‍ ജെസ്മി ഈ തുറന്നെഴുത്തിന്‌ മുതിര്‍ന്നതെന്ന് എല്ലാവര്‍ക്കും അറിയാമെന്നിരിക്കെ പ്രത്യേകിച്ചും.
സഭയെ സംബന്ധിച്ച് പൊതുവായി ഇവര്‍ പറയുന്ന കാര്യങ്ങള്‍ വിദ്യാഭ്യാസകച്ചവടം അതിലെ കോഴ'അഴിമതികള്‍, ധ്യാനകേന്ദ്രങ്ങളുടെ പ്രവര്‍ത്തനങ്ങളിലെ നിഗൂഢതകള്‍, ദുരൂഹമായ സാഹചര്യങ്ങളില്‍ സഭയില്‍ നടന്ന കന്യാസ്ത്രീമരണങ്ങള്‍ എന്നിവയൊക്കെത്തന്നെ കേരളീയ സമൂഹത്തിന്‌ പുതിയ അറിവുകളല്ല. അകത്തുനിന്നുള്ള വെളിപ്പെടുത്തലിന്‌ പ്രാധ്യാന്യമേറും മേമ്പൊടിയായി ചുരുക്കം ചില കന്യാസ്ത്രീകള്‍ക്കിടയിലുള്ള 'പ്രത്യേക സ്നേഹ' ത്തെ സംബന്ധിച്ചുകൂടിയാകുമ്പോള്‍. അച്ചടിക്കച്ചവടക്കാരന്‌ പുസ്തകം നന്നായി വില്‍ക്കാം.
ഉന്നതമായ തസ്തികയില്‍ ഇരിക്കേണ്ടിവരുന്നയാള്‍ ഔദ്യോഗിക ജീവിതത്തില്‍ അനുഭവിക്കേണ്ടി വരുന്ന വളരെ സാധാരണമായ അധികാരവടംവലികള്‍, വളരെ വളരെ സാധാരണമായ പാരവെയ്ക്കലുകള്‍ ഇതൊക്കെതന്നെയാണ്‌ ഉടനീളം ഇതിലും.
'ഒരു സ്ത്രീയ്ക്കനുഭവിക്കേണ്ടിവന്ന' എന്ന രീതിയില്‍ ഇതിനെ കാണാനൊക്കില്ല. ഒട്ടുമിക്കപ്പോഴും ഇവരുടെ വിരുദ്ധ ഭാഗത്ത് ഉന്നതസ്ഥാനങ്ങള്‍ വഹിക്കുന്ന കന്യാസ്ത്രീകള്‍ തന്നെയായിരുന്നു എന്നിരിക്കെ.
റാങ്കോടെയുള്ള ഉന്നതമായ വിദ്യാഭ്യാസപുരോഗതി, നീണ്ടനാളത്തെ സഭാസഹവര്‍ത്തിത്തം, ഈശോ എന്ന ഇഷ്ടപ്രാണേശ്വരനോടുള്ള് ഹൃദയം നിറഞ പ്രണയം എന്നിവയൊക്കെ ഉണ്ടെങ്കില്‍ക്കൂടി സമൂഹത്തിന്‌ മാതൃകാപരമായ, ത്യാഗനിഷ്ടമായ സന്യാസജീവിതമൊന്നും ആത്മകഥയില്‍ നിന്ന് വായിച്ചെടുക്കാനായില്ല. (സാമൂഹ്യസേവനമാണിവര്‍ക്ക് മുഖ്യം എന്ന പൊതുബോധത്തില്‍ നിന്ന്. എന്റെ ഈ പൊതുബോധം അത്ര ശരിയാണോ എന്ന കാര്യത്തില്‍ എനിക്കു നല്ല നിശ്ചയമില്ല) ഇതാണോ സന്യാസം എന്നും തോന്നി. ഒന്നുരണ്ടുദാഹരണങ്ങള്‍; ഇല്ലാത്തമാനസീകരോഗത്തിന്‌ മരുന്നുകഴിപ്പിക്കാനുള്ള സഭാനേതൃത്വത്തിന്റെ ശ്രമങ്ങളെ ഇവര്‍ ബുദ്ധിപരമായി ചെറുക്കുന്നുണ്ട്. ആ ചെറുത്തുനില്ല്പ് വിജയത്തിലെത്തിക്കാനും ഇവര്‍ക്ക് സാധിച്ചു. എന്നാല്‍ മറ്റൊരു സന്ദര്‍ഭത്തില്‍ ഇവര്‍ക്ക് വ്യക്തമായ മുന്‍ ധാരണകളുണ്ടായിട്ടും തനിയ്ക്ക് താല്പര്യമില്ലാത്ത അനുഭവങ്ങളുണ്ടാകും എന്ന് ബോധ്യമുള്ള പുരോഹിതന്റെ അടുത്തേയ്ക്ക് യാത്രാവശ്യത്തിനിടെ ഇവര്‍ എത്തപ്പെടുന്നു എന്നു മാത്രമല്ല, അയാളുടെ നിര്‍ബന്ധത്തിനു വഴങ്ങി തുണിയഴിയ്ക്കാനും ഇവര്‍ നിര്‍ബന്ധിതയാകുന്നു. ഒട്ടും താല്പര്യമില്ലതിരുന്നിട്ടും ഇതൊഴിവാക്കുന്നതില്‍ ഇവര്‍ വിജയിക്കുന്നുമില്ല. രണ്ടു സന്ദര്‍ഭങ്ങളും ഒരു താരതമ്യം അര്‍ഹിക്കുന്നുണ്ട്. പലപ്പോഴും നിര്ണ്ണായകതീരുമാനങ്ങളെടുക്കേണ
മുഴുവന്‍ നനഞു അതിനാല്‍ കുളിരില്ല എന്ന അവസ്ഥയിലാണ്‌ സഭ. അവര്‍ക്കിതൊക്കെ എന്ത് !!!.
